അറിയാം

അറിയാം , എനിക്കീമരത്തില്‍

പൂക്കുന്ന പൂക്കളും കായ്ക്കുന്നകായ്കളും

എന്‍റ്റേ അല്ലെന്നറിയാം ,

മിഥ്യമാം സ്വപ്നത്തിലെങ്കിലും ഞാനീ

മധുരവും സുഗന്ധവും അറിഞ്ഞതല്ലെ

അറിയാമീപൂവുകളൊക്കെയും , ഏതൊ ദേവിതന്‍

പാദത്തില്‍ അര്‍ച്ചനയാവേണ്ടതെന്ന്

പണ്ടേയീ മരം നട്ടവര്‍ വിധിച്ചതെന്ന്

ഈ പഴങളൊക്കെയും വിശപ്പില്ലാത്ത ദേവിക്ക്

അമ്രുതൂട്ട് നടത്തേണ്ടതെന്ന്

പണ്ടേയീ മരം നട്ടവര്‍ വിധിച്ചതെന്ന്

അതിര്‍ കടന്നീസ്വപ്നം  എന്‍

തലയില്‍നിന്നു എന്റെ മിഴികളില്‍ നില്‍ക്കവേ

പൂവിന്റെ്‌ കുളിരില്ല, കായുടെ മധുരവുമില്ല

പകരം ചുടലച്ചൂടുള്ള, ഉപ്പുള്ള

മിഴിനീര്‍ ഉറപൊട്ടിഒഴുകുന്നു തടസ്സമില്ലാതെ

മീന ചൂടിലൊക്കെയും , വാടിവീണാലും  കിളി

കൊത്തിയിട്ടാലും ഏറ്റു വാങാനൊരു

നീറ്റിയ നെഞുമായ് മരത്തിലെക്കെപ്പൊഴും

വിരിഞ്ഞ മിഴികളും ,നീട്ടിയകൈകളും

ഒരുങി നിന്നു........

അറിയാം ഈ പൂക്കളും കായ്ക്കളും എന്റെതല്ല

കര്‍ക്കിടകത്തിലൊക്കെയും ,നനഞ്ഞടര്‍ന്ന് വീണാലും

ചീഞ്ഞു വീണാലും

ഏറ്റുവാങാനൊരു  കുതിര്‍ന്ന മനമോടെ

മരത്തിലെക്കെപ്പൊഴുമ്

നനഞ്ഞമിഴികളും നീട്ടിയ കൈകളും

ഒരുങി നിന്നു

അറിയാം എനിക്കീ മരത്തിലെ പൂക്കളും കായ്കളും

എന്റെതല്ലന്ന്

സ്വപ്നത്തിലെന്നപൊല്‍ ഞാനറിഞ്ഞയാ

സുഗന്ധവും രുചിയും  ഒരു കാറ്റുപൊലെന്നെ

തഴുകി മറഞ്ഞെങ്കിലും

ആ കാറ്റിലെന്‍ രൊമങളൊക്കെയും

തലപൊക്കി നിന്നുപൊയി

നിത്യമീ സ്വപ്നത്തില്‍ ജീവിക്കാന്‍ കഴിഞെങ്കില്‍

എന്ന് പലമാത്ര മനം പൊട്ടി തൊഴുതുപൊയി

അറിയാം എനിക്കീ മരത്തിലെ പൂക്കളും കായ്ക്കളും

എന്റെതല്ല…….

ദേവിതന്‍ പാദത്തിലെത്തും വരെ

ദേവിതന്‍ ഇല്ലാ ഉദരം നിറയ്ക്കും വരെ

പ്രണയിച്ചു ഞാനാ പൂവിനും കായ്ക്കും

മധുരവും ഗന്ധവും കൂട്ടിവെക്കാം

പൂവിന്റെ എതളൊന്നനങാതെ, അടരാതെ

നൊക്കിനില്‍ക്കാം

ആ കായ്കളൊക്കെയും കിളിയും പുഴുവും കൊത്തി-

വീഴാതെ കാവല്‍ നില്ക്കം

നില്ക്കുന്ന നെരത്തൊക്കെയും നൊക്കിയാ

പൂവിനും കായ്ക്കും മധുരം കൂട്ടിവെക്കാം

അറിയാം എനിക്കീമരത്തിലെ പൂകുന്ന പൂക്കളും കായ്ക്കളും

എന്റെത് അല്ലാ

അടര്‍ന്നീ പൂവും കായുമെന്റെ കൈകളിലേക്ക്

വീഴുന്ന നിമിഷങള്‍ ഓര്‍ത്താല്‍ പിന്നെ,

എന്നോളം സുന്ദരമായതൊന്നുമില്ലീ ഭൂമിയില്‍

ആയിരം സ്വര്‍ഗ്ഗവസന്തങള്‍ ആടിതിമിര്‍ത്തപോലെ

എങ്കിലും എന്തെന്നകിലും വേണ്ട

അടരുന്ന നൊവുപൊലും നീ എനിക്കായ്

അറിഞ്ഞിടേണ്ട.....!

എനിക്കയ് ഒന്നും നീ ചെയ്തിടേണ്ട

ദേവിക്കു കാണിക്ക യായീടിന്‍

ആ ഉദരം നിറയ്ക്കുവിന്‍......

അറിയാം എനിക്കറിയാം ഈ മരത്തിലെ

പൂക്കളും കായ്ക്കലും എന്റെതല്ലാ

എങ്കിലും കെഴുന്നു നി അറിയാന്‍

ഈ പൂക്കളെന്നും എന്റേ വസന്തത്തിന്‍

അധിപനും ,,,,,,,,,,,

ഈ കായ്കള്‍ എന്റേ ആത്മ പൈക്ക് അറുതിയും .....

അറിയാം എനിക്കറിയാം ഈ മരത്തിലെ

പൂക്കളും കായ്ക്കളും എന്റെതല്ലാ

ഇനിയീ മുല്ല വള്ളികള്‍ പൂക്കരുത്

ഇനിയീ മുല്ല വള്ളികള്‍ പൂക്കരുത്

ഇനി പ്പുത്താലും സുഗന്ധമുണ്ടാകരുത്

ഉണ്ടായാലും ഞാനതറിയരുത്

രാവിലെങാനും വള്ളികള്‍ പൂവിട്ടാ-

സുഗന്ധം എന്നെ തെന്നലായ് തഴുകിയാല്‍ 

ചത്തൊരാത്മാവിന്റെ പടുതിരി എരിയുന്ന

ജീവന്റെ തെലിവുള്ളോരുടല്‍ അറിയതുണര്ന്നു       പൊകും  

ശവമഞത്തില്‍ വെച്ചലങ്കരിച്ചപൊലുള്ളയാ

പൊള്ള ചിരിയടര്ന്നു പൊകും 

ആ തളര്ന്ന മിഴികളിലെ കണ്ണീര്‍ കുടങള്‍ 

അറിയതണപൊട്ടിയൊലിച്ചുപൊകും 

മുല്ല പൂത്തെന്നറിഞാല്‍ ഓടിയെത്തിയാ

നിറവും മണവും ആവാഹനം ചെയ്ത്

നെഞില്‍ നിറച്ച കാലം നീങിയിട്ടിപ്പൊള്‍ ഒത്തിരിയായതില്ല

നിറച്ചതെല്ലാം ഉള്ളില്‍ വിങി പൊട്ടതിരിക്കാന്‍ 

ഇനിയീ മുല്ല വള്ളികള്‍ പൂക്കരുത്

ലതയില്‍ വിരിഞതെല്ലാം വാടിമറഞെങ്കിലും 

പണ്ടെന്റെ ഉള്ളില്‍ വിരിഞാ സുമങളൊന്നും വാടിയില്ല

അടിവെരുവെട്ടിയിട്ടിട്ടു പൊലും വാടുന്നുമില്ല

ഈ ചത്തയാത്മാവുള്ളാവൊരുടലിലെ

ജീവന്റെ കണങള്‍ നുകര്ന്നാ

നൊവിന്റെ സുമങളാലതയില്‍ 

ഞെളിഞു നില്ക്കുന്നു സുഗന്ധമില്ലതെ

കാണാതെപൊയായ മുള്ളുള്ള മുല്ലവള്ളികള്‍ 

ഉള്ളിലെ മുള്ളുകള്കൊറിയുണ്ടക്കുന്ന നീറ്റുള്ള

വെദന, ജീവന്റെ ഭാഗമായ് മാറിതുടങി

ഉള്ളിലെ തീ കൊണ്ട് കണ്ണിലെ നീരും വറ്റിതുടങി

ചത്തയാത്മാവിന്റെ ഉയുരുള്ളയാ യുടല്‍ 

ചലിക്കുന്ന യന്ത്രമായ് മാറിതുടങി

പച്ചിലകള്‍ നിറഞാജീവന്റെ വ്രിക്ഷങള്‍ 

ചിത്രങള്‍ മാത്രമായ് ഭിത്തിയില്‍ തൂങി,

എന്റെ ഓര്മതന്‍ ഭിത്തിയില്‍ നൊക്കിനില്ക്കവെ

ഒരു നെര്ത്ത സുഗന്ധമായ് കടന്നു പൊയി....

                              

                                                        - വിബിന്‍ 

                                       

Hai

എന്നെ സംബന്ദിച്‌ എഴുതുകയെന്നത്‌ , ഒരു ആത്മാനുഭൂതിയാണു, ആത്മസായുജ്യമാണു. .
എന്റെ അറിവ്‌ പരിമിതവും വളരെ ചുരുങ്ങിയതും ആകുന്നു. അതിനാൽ തെറ്റ്‌ കുറ്റങ്ങൾ ക്ഷ്മി കുക.....